Życie ludzkie od dzieciństwa, aż do zgonu jest otoczone opieką i wstawiennictwem aniołów. Każdy wierny ma u swego boku anioła jako opiekuna i stróża, by prowadził go do życia. Już na ziemi życie chrześcijańskie uczestniczy – przez wiarę – w błogosławionej wspólnocie aniołów i ludzi, zjednoczonych w Bogu.

Św. Augustyn poucza nas, że słowo „anioł” jest nazwą ich urzędu, a nie natury. Ich natura – to „duch”. Słowo „anioł”, w tłumaczeniu z języka greckiego oznacza „idącego”, „wysłanego”, „posłańca”. Św. Augustyn dodaje, że: „duchy owe, które aniołami zowiemy, nie mogły początkowo w żaden sposób być choćby na chwilę ciemnościami; lecz w chwili, gdy uczynione zostały, światłością uczynione zostały: nie tylko stworzone były tak, iżby jako tako istniały i jako tako żyły, lecz nadto były też oświecone do tyla, iżby mądrze i szczęśliwie żyć mogły”.

Św. Jan Damasceński, doktor Kościoła, pisze: „Anioł jest istotą intelektualną, obdarowaną wolnością, ustawicznie aktywną, bez ciała, służącą Bogu, posiadającą formę i ograniczenia, których istotę zna jedynie jego Stwórca”. Wierzymy, że każdy anioł jest odrębną istotą, indywidualnością, posiadającą odrębne cechy, zajmującą własne miejsce w hierarchii i obdarzoną intelektem dalece wyższym od ludzkiego. Jest to dobrze widoczne w licznych objawieniach. Zgadza się z tym św. Tomasz z Akwinu, który utrzymuje, że aniołowie różnią się pomiędzy sobą.

W prologu dramatu Luigi Santucci „Anioł Kaina” na biało ubrany i jaśniejący światłem anioł zwraca się do widzów tymi, można powiedzieć, uskrzydlonymi słowami: :… posłuchajcie mnie. Jest aniołem. Kim są aniołowie? Czy ktoś z was pamięta?… słyszałem wasze myśli. Ty pomyślałeś o swojej matce. A ty o swoim zmarłym dziadku. A pozostali o muzyce, o białym obrazku zawieszonym u wezgłowia łóżka. Ale powinniście wiedzieć. Chyba nie bylibyście wstanie znieść naszej obecności, gdybyście wiedzieli, jak blisko jesteśmy was w każdej chwili, w każdej chwili!… czy o tym myślicie, czy nie, my jesteśmy z wami, pozostajemy dokładnie w taki sposób, jak chciał tego Bóg, zawsze, zawsze. Bez odpoczynku, bez wakacji.” 

Ok. 500 roku naszej ery Dionizy zaproponował następujący porządek hierarchii anielskiej:

a) SERAFINOWIE:zajmują najwyższe miejsce w tej wieczystej hierarchii. Ich naczelnym przymiotem jest ogromna i żarliwa miłość. Często więc winniśmy ofiarowywać akty miłości, prosząc Jezusa, Króla Miłości, za pośrednictwem Maryi, Matki Miłości Wcielonej, by ów święty ogień nigdy nie wygasł w naszych duszach.

b) CHERUBINOWIE:stanowią drugi pod względem rangi chór anielski. Cechą, która ich szczególnie wyróżnia jest bliski kontakt z Bogiem, a więc możność bezpośredniego obcowania z nieskończonym pięknem i doskonałością Stworzyciela. Podzielą się z nami swym zadziwiającym blaskiem, jeśli tylko ich o to poprosimy i dowiedziemy, że tego szczerze pragniemy, odmawiając modlitwy i uczestnicząc w praktykach rekolekcyjnych, jako że to stanowi najlepszy kanał łączności z Bogiem.

c) TRONY:są chórem trzecim w hierarchii. Pismo powiada, iż Pan zasiada na Tronach. Z tej to przyczyny owe błogosławione duchy zwane są aniołami pokoju – jako istoty spokojne i niewzruszone, będące uosobieniem równowagi. Proście je, by zapewniły wam ten spokój duszy, który wynika z czystego sumienia. Zwracając się do nich w imieniu tych, którzy ulegają nienawiści, namiętnościom i zniecierpliwieniu, tak by mogli odnaleźć w sobie łagodność, cierpliwość i miłosierdzie.

TE TRZY CHÓRY, SERAFINOWIE, CHERUBINOWIE I TRONY, TO ANIOŁOWIE CZYSTEJ KONTEMPLACJI. DALEJ NASTĘPUJĄ ZASTĘPY ZWANE „CHÓRAMI PORZĄDKU”, MAJĄCE WIELKIE ZNACZENIE DLA REALIZACJI PLANU OPATRZNOŚCI BOŻEJ.

d) PANOWANIA:to najwyższy z chórów porządku. Duchy te wyróżnia żarliwość w służbie chwale Bożej. Pochłania je troska o sprawy Boga. Ich głównym zadaniem jest objawienie Jego Woli. Uczą nas także, że panować nad nami zdolni są jedynie ci, którzy służą Bogu. Dobrego przywódcę musi cechować posłuszeństwo. Zanim podejmiemy się rządzenia innymi, winniśmy pojąć, na czym polega służba.

e) MOCARSTWA: odzwierciedlają niewzruszoną wytrwałość w sprawie Bożej. Przymiotami ich są energia i siła. One panują nad żywiołami. Cała natura podporządkowana jest ich władzy. Warto zwracać się do nich przy niespodziewanych wypadkach, w chorobie i temu podobnych sytuacjach. Są narzędziami, za pośrednictwem których Bóg czyni cuda. Wszystkich cudotwórców pracujących w imieniu Boga cechuje owa niewzruszona wytrwałość. Jeśli mamy ofiarować Bogu wielkie czyny, musimy być dzielni, musimy też zanegować własną naturę i szukanie poklasku u innych ludzi.

f) POTĘGI:to anielscy rzecznicy wszelkiej władzy, tak kościelnej, jak i świeckiej. Aniołowie z tego chóru otrzymali od Boga ar bezgranicznego wpływu na dusze zbłąkane. Obdarzeni są ogromną inteligencją, umożliwiającą demaskowanie intryg złych duchów i planów mających nas zniszczyć. Moc ich jest tak zadziwiająca, że trzeba zaledwie jednego z tych aniołów, by położyć kres działaniom mieszkańców piekła. Dobrze jest zwracać się do nich w momencie pokusy, ale jeśli mamy uzyskać ową pomoc, powinniśmy unikać okazji do grzechu.

TRZY KOLEJNE CHÓRY ZWANE SĄ „KIERUJĄCYMI” GDYŻ TO ONE REALIZUJĄ WSKAZANIA CHÓRÓW PORZĄDKU.

g) KSIĘSTWA:stoją najwyżej w tej hierarchii i obowiązane są czuwać nad narodami, prowincjami, diecezjami, wspólnotami religijnymi i innymi zgromadzeniami, chroniąc je przed skutkami gniewu Bożego. Szukają dostępu do serc władców i, pod przewodnictwem Boga, kierują wydarzeniami tak, by przynieść dobro krajowi, czy też regionowi, powierzonemu ich opiece. Powinniśmy modlić się zarówno do anioła strzegącego naszego kraju, jak i do jego świętego patrona. Duchy te obowiązane są także przekazywać wolę Najwyższego Archaniołom i Aniołom. Przymiotem ich jest czystość zamiarów, gdyż w swoich działaniach dążą one jedynie ku chwale i sprawie Bożej. Naśladujmy te duchy.

h) ARCHANIOŁOWIE:to bezpośredni zwierzchnicy świątobliwych aniołów, służących im należycie i radośnie. Spełniają też posłania w ważniejszych sprawach. Te duchy uważane są za opiekunów papieży, biskupów i wszystkich ludzi obarczonych władzą nad Kościołem i państwami, i zadziwiać nas może ich troska i opieka nad człowiekiem. Naśladujmy je, ofiarowując bliźniemu jak najwięcej dobra i w jego intencji wzywając te błogosławione istoty.

i) ANIOŁOWIE:tworzą najniższy z niebiańskich chórów. Są wykonawcami rozkazów Boga i strażnikami ludzi. Naczelną cechą, jaką się im przypisuje, jest pokora, jako że, będąc najniższym spośród chórów, obcują, niczego nie łaknąc, z większym i wspanialszym bogactwem innych – również wiecznych – istot. Biorąc z nich przykład, pokochajmy najpośledniejsze miejsca, zwłaszcza gdy skierowała nas na nie Opatrzność Boża, i z radością akceptujmy wyższość zapewnioną innym.

Literatura:

Joan Carroll Cruz “Aniołowie i diabły”

W. Doyle Gilligan “Nabożeństwo do aniołów”

Paola Giovetti „Aniołowie”

Paul O’Sullivan „Wszystko o aniołach”

Katechizm Kościoła Katolickiego